2 ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ..........ਗ਼ਜ਼ਲ / ਰਾਜਿੰਦਰਜੀਤ

1... ਗ਼ਜ਼ਲ
ਅਧੂਰੇ ਖ਼ਾਬ ਦਾ ਅੱਧਾ ਸਫ਼ਾ ਕਬੂਲ ਕਰੋ
ਕਿ ਜਿੰਨੀ ਹੋ ਸਕੀ, ਓਨੀ ਵਫ਼ਾ ਕਬੂਲ ਕਰੋ

ਤੁਹਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਅਜ਼ਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਰਵਾਇਤ ਹੈ
ਕ਼ਸੂਰ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਸਜ਼ਾ ਕਬੂਲ ਕਰੋ


ਹਰੇਕ ਕੋਣ ਤੋਂ ਪੂਰਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਹੈ ਦਿਲ 'ਚ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਖੋਟਾ-ਖ਼ਰਾ ਕਬੂਲ ਕਰੋ

ਕਿਤੇ ਨਾ ਹੋਰ ਜਾ ਕਰਨੀ ਪਵੇ ਦੁਆ ਮੈਨੂੰ
ਕਿ ਪਰਤ ਆਉਂਣ ਦੀ ਮੇਰੀ ਦੁਆ ਕਬੂਲ ਕਰੋ

ਕਿਸੇ ਮੁਕਾਮ 'ਤੇ ਰੁੱਤਾਂ 'ਤੇ ਵੱਸ ਨਹੀਂ ਚਲਦਾ
ਹੈ ਜੋ ਵੀ ਵਗ ਰਹੀ, ਓਹੀ ਹਵਾ ਕਬੂਲ ਕਰੋ

ਤੁਹਾਨੂੰ ਔਖੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਦੇ ਨਕਸ਼ ਦੱਸੇਗਾ
ਸਫ਼ਰ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਇਹ ਹਾਦਸਾ ਕਬੂਲ ਕਰੋ

2... ਗ਼ਜ਼ਲ
ਨਾ ਕੁਝ ਵੀ ਦੇਹ ਤੂੰ ਸਵੇਰ ਵਰਗਾ,
ਨਾ ਭਾਵੇਂ ਚਾਨਣ ਦੇ ਨਾਮ ਵਰਗਾ
ਲੈ ਤੇਰੇ ਪੂਰਬ 'ਚ ਆਣ ਬੈਠਾ ਹਾਂ
ਲੈਕੇ ਚਿਹਰਾ ਮੈਂ ਸ਼ਾਮ ਵਰਗਾ

ਮੈਂ ਅਪਣੇ ਮਨ ਦੀ ਹੀ ਸਲਤਨਤ ਵਿੱਚ
ਅਜੇਹੇ ਕੌਤਕ ਵੀ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ
ਕਿ ਤਖ਼ਤ ਫ਼ੰਧੇ ਦੇ ਵਾਂਗ ਜਾਪੇ
ਤੇ ਫ਼ੰਧਾ ਜਾਪੇ ਇਨਾਮ ਵਰਗਾ

ਅਮੁੱਕ ਪੈਂਡਾ, ਅਰੋਕ ਰਸਤਾ
ਅਤੋਲ ਮਿੱਟੀ, ਅਬੋਲ ਰਾਹੀ
ਮੈਂ ਸ਼ਬਦਕੋਸ਼ਾਂ 'ਚੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਹੈ
ਸ਼ਬਦ ਮੰਜ਼ਿਲ- ਮਕਾਮ ਵਰਗਾ

ਬਹਾਰ ਚੁਪਚਾਪ ਮੁੜ ਗਈ ਹੈ
ਤਾਂ ਇਸ 'ਚ ਹੈਰਾਨਗੀ ਵੀ ਕਾਹਦੀ
ਜੇ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸਰਿਆ
ਨਾ ਸ਼ਬਦ ਇੱਕ ਵੀ ਸਲਾਮ ਵਰਗਾ

3 ਗ਼ਜ਼ਲਾਂ.......... ਗ਼ਜ਼ਲ / ਰਾਜਿੰਦਰਜੀਤ

ਗ਼ਜ਼ਲ 1
ਨ੍ਹੇਰ ਦੇ ਸੁੰਨੇ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਭਟਕਦੇ 'ਕੱਲੇ ਅਸੀਂ
ਭਾਲ਼ਦੇ ਪੂਰਬ ਨੂੰ ਖ਼ੁਦ ਹੀ ਅਸਤ ਹੋ ਚੱਲੇ ਅਸੀਂ।
ਧੁੱਪ ਚੜ੍ਹ ਆਈ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹਾਂ ਸਿਰ 'ਤੇ ਲੋਚਦੇ
ਰੱਖਿਆ ਛਾਂਵਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਠੋਕਰਾਂ ਥੱਲੇ ਅਸੀਂ ।
ਜੋ ਲਿਖੇ ਸਨ ਖ਼ੁਸ਼ਕੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ,ਪਰਤੇ ਖੁਸ਼ਕ ਹੀ
ਬੱਦਲ਼ਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਖ਼ਤ ਘੱਲੇ ਅਸੀਂ ।
ਰਾਤ ਸਾਰੀ ਤਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵੱਲ ਰਹਿੰਦੇ ਝਾਕਦੇ
ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੀ ਭਾਲ਼ ਅੰਦਰ ਹੋ ਗਏ ਝੱਲੇ ਅਸੀਂ ।
ਤਾਂ ਹੀ ਸ਼ਾਇਦ ਹੈ ਸਲੀਕਾ,ਸੁਰ ਵੀ ਹੈ ਤੇ ਹੈ ਮਿਠਾਸ
ਬੰਸਰੀ ਵਾਂਗਰ ਗਏ ਕਿੰਨੀ ਦਫ਼ਾ ਸੱਲੇ ਅਸੀਂ ।

ਗਜ਼ਲ 2 / ਰਾਜਿੰਦਰਜੀਤ
ਸਭ ਮਹਿਲ ਉਮੀਦਾਂ ਦੇ ਢੂੰਢਣ ਆਧਾਰ ਨਵੇ
ਅਜ਼ਲਾਂ ਦੇ ਤੁਰਿਆਂ ਨੂੰ, ਰਸਤੇ ਦਰਕਾਰ ਨਵੇਂ।
ਭੇਜੇ ਸਨ ਬ਼ਾਗ਼ਾਂ ਨੂੰ, ਜੋ ਮਹਿਕਾਂ ਲੈਣ ਲਈ
ਕੁਝ ਨਾਅਰੇ ਲੈ ਆਏ, ਤੇ ਕੁਝ ਹਥਿਆਰ ਨਵੇਂ।
ਨਿੱਤ ਗਿਣਤੀ ਭੁਲਦਾਂ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਤਾਰੇ ਗਿਣ-ਗਿਣ ਕੇ
ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਡੁੱਬਦੇ ਨਾ, ਚੜ੍ਹਦੇ ਦੋ-ਚਾਰ ਨਵੇਂ।
ਟੁੱਟਦੀ ਹੈ ਕਲਮ ਕਿਤੇ, ਜਾਂ ਵਰਕੇ ਫਟਦੇ ਨੇਂ
ਨਿਸਦਿਨ ਹੀ ਕਵਿਤਾ ‘ਤੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਭਾਰ ਨਵੇਂ।
ਕੁਝ ਮੋਏ-ਮੁਕਰੇ ਪਲ, ਕਬਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਤਰੇ ਪਲ
ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਦੇ ਨੇ, ਬਣਕੇ ਹਰ ਵਾਰ ਨਵੇਂ।
ਹੁਣ ਅਗਨੀ ਬੈਠੇਗੀ, ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਨੂੰ
ਏਦਾਂ ਕੁਝ ਲਗਦੇ ਨੇ ਬਣਦੇ ਆਸਾਰ ਨਵੇ

ਗਜ਼ਲ 3 / ਰਾਜਿੰਦਰਜੀਤ
ਰੋਹੀਆਂ ‘ਚ ਰੁਲਦਿਆਂ ਨੂੰ
ਭੱਖੜੇ ‘ਤੇ ਤੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ
ਮਿਲਿਆ ਨਾ ਖੜ ਕੇ ਰੋਣਾ
ਅੰਦਰਲੇ ਮੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ।
ਪੌਣਾਂ ਨਾ ਰੋਕ ਸਕੀਆਂ
ਮੋਸਮ ਨਾ ਸਾਂਭ ਸਕਿਆ
ਛਾਵਾਂ ‘ਚ ਸੜਦਿਆਂ ਨੂੰ
ਧੁੱਪਾਂ ‘ਚ ਖੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ।
ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋ ਜੋ ਤੁਰ ਪਏ
ਵਿੰਹਦੇ ਰਹੇ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ
ਆਵੇਗਾ ਮੁੜ ਬੁਲਾਵਾ
ਕੁਝ ਦੂਰ ਤੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ।
ਸਭ ਨੇ ਹੀ ਆਪੋ-ਆਪਣੇ
ਟੁਕੜੇ ਸਮੇਟਣੇ ਸਨ
ਕਿਹੜਾ ਖਲੋ ਕੇ ਸੁਣਦਾ
ਬੁੱਤਾਂ ਨੂੰ ਭੁਰਦਿਆਂ ਨੂੰ।
ਸੁੰਨ-ਸਾਨ ਵਿਹੜਿਆਂ ਵਿੱਚ
ਵੀਰਾਨ ਜਿਹੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ
ਜੰਗਲ ਹੀ ਬੈਠਾ ਮਿਲਿਆ
ਜੰਗਲ ਚੋ਼ ਮੁੜਦਿਆਂ ਨੂੰ।

ਧੀ ਦਾ ਤਰਲਾ.......... ਗੀਤ / ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੰਘ ‘ਜੱਗੀ’ ਭੋਤਨਾ

ਉਂਡ ਲੈਣ ਦੇ ਹਾੜਾਂ ਮੈਨੂੰ, ਨਾ ਪਰਾਂ ਨੂੰ ਕੱਟ ਨੀ ਮਾਏ।
ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਕੇ ਪਾਇਆ, ਕਿਉਂ ਮੱਥੇ ‘ਤੇ ਵੱਟ ਨੀ ਮਾਏ।
ਨਿੱਕੀ ਜਿੰਨੀ ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਉਡਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।
ਨੀ ਕੁੱਖ ‘ਚ ਨਾ ਜਿਉਂਦੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਮਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।

ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਜੰਮਿਆ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਨਾਨੀ ਨਾਨੇ ਨੇ।
ਮਾਰ ਮੁਕਾਈਆਂ ਧੀਆਂ, ਚੰਦਰੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਨੇ।
ਧੀਆਂ ਨਾਲ ਵਸੇ ਸੰਸਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।
ਨੀ ਕੁੱਖ ‘ਚ ਨਾ ਜਿਉਂਦੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਮਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।

ਭੈਣਾਂ ਬਾਝੋਂ ਵੀਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗਾਊ ਕੌਣ ਘੋੜੀਆਂ ?
ਧੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਾਹਤੋਂ ਨਹੀਂ ਮਨਾਉਂਦੇ ਲੋਕੀਂ ਲੋਹੜੀਆਂ।
ਧੀ ਹੋ ਕੇ ਧੀ ਨਾਲ ਖਾਵੇਂ,ਖਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।
ਨੀ ਕੁੱਖ ‘ਚ ਨਾ ਜਿਉਂਦੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਮਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।

ਜੀਅ ਲੈਣ ਦੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ, ਕਰਾਂ ਫ਼ਰਿਆਦ ਮੈਂ।
ਪੜ੍ਹ-ਲਿਖ ਅੰਬਰਾਂ ‘ਤੇ ਚਾੜੂੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ ਮੈਂ।
ਤੇਰੇ ਉਂਤੇ ਬਣੂੰਗੀ ਨਾ, ਭਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।
ਨੀ ਕੁੱਖ ‘ਚ ਨਾ ਜਿਉਂਦੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਮਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।

ਮੋਢੇ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਮੋਢਾ, ਦੁੱਖੜੇ ਵੰਡਾਵਾਂਗੀ।
ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਮਾਏ ਤੇਰਾ,ਘਰ ਨਾ ਵੰਡਾਵਾਂਗੀ।
ਪੁੱਤ ਬੁੱਢੇ ਬਾਰੇ ਲੈਂਦੇ, ਨਹੀਂਓ ਸਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।
ਨੀ ਕੁੱਖ ‘ਚ ਨਾ ਜਿਉਂਦੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਮਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।

ਕੁੱਖਾਂ ਵਿਚਲੀਆਂ ਧੀਆਂ, ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਦੁਹਾਈ ਨੀ।
ਪੈਸੇ ਪਿੱਛੇ ਡਾਕਦਾਰ, ਬਣ ਗਏ ਕਸਾਈ ਨੀ।
ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਫੜੇ ਹਥਿਆਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।
ਨੀ ਕੁੱਖ ‘ਚ ਨਾ ਜਿਉਂਦੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਮਾਰ ਮੇਰੀ ਅੰਮੀਏ।