ਕਿੰਝ ਰੋਕਾਂ……… ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਅਰਸ਼ਦੀਪ ਸਿੰਘ ਬੜਿੰਗ

ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਰੇਟ ਅਸਮਾਨੀਂ ਚੜ੍ਹਿਆ
ਚਲਦੇ ਮਹਿੰਗਾਈ ਦੇ ਤੀਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਝ ਰੋਕਾਂ

ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾ ਰਹੀਆਂ
ਹਵਸ ਵਿੱਚ ਅੰਨ੍ਹੀਆਂ ਹੀਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਝ ਰੋਕਾਂ

ਪਾਣੀਆਂ ਦੀ ਕਾਣੀ ਵੰਡ ਆਈ ਪੰਜਾਬ ਹਿੱਸੇ
ਸੁੱਕਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਨਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਝ ਰੋਕਾਂ

ਪਿੰਡ ਦੀਆਂ ਜੂਹਾਂ ਤੱਕ ਸ਼ਹਿਰ ਆ ਗਏ
ਉਪਜਾਊ ਜਮੀਨਾਂ ਖਾਂਦੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿੰਝ ਰੋਕਾਂ

ਨਕਸ਼ਾ ਪੰਜਾਬ ਦਾ.......... ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ / ਤਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ‘ਦੁਪਾਲਪੁਰ

ਨਸ਼ੇ-ਖੋਰੀ ਨੇ ਸਿਵਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹ ਪਾਈ
ਬੇ-ਗ਼ੈਰਤੀ ਹੋਈ ਮੁੰਡ੍ਹੀਰ ਯਾਰੋ


ਬੀਬੇ ਕਾਕੇ ਤੇ ਕਾਕੀਆਂ ‘ਲੋਪ ਹੋਏ
ਤੁਰੇ ਫਿਰਦੇ ਨੇ ਰਾਂਝੇ ਤੇ ਹੀਰ ਯਾਰੋ

ਹੁਣ ਦੀ ਦ੍ਰੋਪਦੀ ਸ਼ਰੇ-ਬਜ਼ਾਰ ਫਿਰਦੀ
ਲਾਹ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਚੀਰ ਯਾਰੋ

ਟੈਕਸ ਤਾਂ ਲੱਗਣ ਗੇ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਦੀਪ ਜੀਰਵੀ

ਬਈ ਜਦ ਤੱਕ ਮੱਚੂ ਹਨੇਰ, ਟੈਕਸ  ਤਾਂ ਲੱਗਣ ਗੇ

ਜਦ ਬਾਕੀ ਹੇਰ ਤੇ ਫੇਰ; ਟੈਕਸ  ਤਾਂ ਲੱਗਣ ਗੇ।

ਜਦ ਤੱਕ ਨੇ ਭੋਲੀਆਂ ਭੇਡਾਂ ਦੇ ਰਖਵਾਲ ਖੜੇ

ਆਹ ਲੱਕੜ ਬਘੇ ਢੇਰ; ਟੈਕਸ  ਤਾਂ ਲੱਗਣ ਗੇ।

'ਅਗ੍ਲਿਆਂ' ਵਧੀਆ ਲੈਪ-ਟਾਪ ਗੱਡੀ ਮੰਗੀ

ਬਿਨ ਸੁਣਿਆਂ ਸਾਡੀ ਲੇਰ; ਟੈਕਸ  ਤਾਂ ਲੱਗਣ ਗੇ।

ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਓਹ ਏਹਦੀ ਵੀ ਕਰ ਜਾਵਣ ਗੇ

ਕਰ ਕਠੇ 'ਕਰ'ਦੇ ਢੇਰ; ਟੈਕਸ  ਤਾਂ ਲੱਗਣ ਗੇ।

ਵਕਤ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਹਰਦੀਪ ਕੌਰ, ਲੁਧਿਆਣਾ

ਮੈਂ ਵਕਤ ਹਾਂ
ਮੈਨੂੰ ਰੁਕਣਾ ਨਹੀ ਆਉਂਦਾ
ਜੇ ਹੈ ਹਿੰਮਤ, ਤਾਂ ਬਣ ਕੇ ਦਿਖਾ ਵਾਂਗ ਮੇਰੇ
ਮੈ ਦੌੜਦਾ ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਸੋਚ ਤੋਂ ਵੀ ਪਰਾਂ
ਜੇ ਹੈ ਹਿੰਮਤ, ਤਾਂ ਰਲ ਕੇ ਦਿਖਾ ਨਾਲ ਮੇਰੇ

ਮੈਂ ਖੁਆਬਾਂ ਚ' ਨਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੈ ਬਹਾਵਾ ਚ' ਨਹੀ ਬਹਿੰਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਜਿੰਉਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਸਿਰਫ ਅੱਜ ਦੇ ਲਈ
ਮੈਂ ਤੱਕਦਾ ਨਹੀ ਪਿੱਛੇ ਕਦੀ
ਜੇ ਹੈ ਹਿੰਮਤ, ਤਾਂ ਬਣ ਕੇ ਦਿਖਾ ਵਾਂਗ ਮੇਰੇ

ਭਟਕਣ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਦਿਲਜੋਧ ਸਿੰਘ

ਕਿਹੜੀ ਕਿਹੜੀ ਯਾਦ ਦਾ ਕੱਪੜਾ
ਕਿਨੀ ਦੇਰ ਹੰਡਾਵਾਂ

ਕਿਹੜਾ  ਕੱਪੜਾ ਪਾ ਕੇ  ਰਖਾਂ
ਕਿਹੜਾ ਮੈਂ  ਲਾਹ  ਪਾਵਾਂ

ਟੁਕੜੇ  ਟੁਕੜੇ ਹੋ ਕੇ ਜੀਉਣਾ
ਭਟਕਣ  ਵਾਂਗ  ਹਵਾਵਾਂ 

ਇਸ ਜੀਵਨ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ  ਲੱਭਣ ਲਈ
ਕਿਹੜੀ  ਖੇਡ  ਰਚਾਵਾਂ

ਬਦਲਾਵ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਜਤਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਫੁੱਲ

ਮੌਸਮ ਬਦਲ ਗਏ ਨੇ
ਰੁੱਤਾਂ ਬਦਲ ਗੀਆਂ  ਨੇ

ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੀਆ ਤਪਦੀਆਂ 
ਧੁਪਾਂ  ਬਦਲ ਗੀਆਂ  ਨੇ

ਖਮੋਸ਼ ਪਈਆਂ  ਬੁੱਲੀਆਂ ਦੀਆਂ   
ਓਹ ਚੁੱਪਾਂ ਬਦਲ ਗੀਆਂ  ਨੇ

ਟਿੱਡ ਚੰਦਰੇ  ਨੂ ਜੋ ਲਗਦੀਆਂ 
ਓਹ ਭੁੱਖਾਂ ਬਦਲ ਗੀਆਂ  ਨੇ

ਫੁਲ ਤੇ ਕੰਡਾ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਮੁਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਘੱਗ

ਚੰਗਾ ਹੁੰਦਾ ਫੁਲ ਦੀ ਥਾਂ, ਕੰਡਾ ਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ
ਜਣਾ ਖਣਾ ਫੇਰ ਹਥ ਪਾਉਣ ਤੋਂ, ਥੋੜਾ ਤਾਂ ਕਦਰਾਂਦਾ

ਹੁਸਨ ਫੁਲ ਦਾ ਮਾਣ ਵਪਾਰੀ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਲਿਤਾੜਨ
ਫੁਲ ਵਿਚਾਰਾ ਖੁਸ਼ੀਆਂ  ਖੇੜੇ ਵੰਡਦਾ ਹੀ ਮਰ ਜਾਂਦਾ

ਫੁਲ ਤੋੜਦੇ ਟਾਹਣੀ ਨਾਲੋਂ ਕੰਡਾ ਕੋਈ ਨਾ ਤੋੜੇ
ਫੁਲ ਤੋੜਨ ਨੂੰ ਹਰ ਬਸ਼ਰ ਦਾ ਹਥ ਹੈ ਵਧਦਾ ਜਾਂਦਾ

ਫੁਲ ਟੁਟ ਕੇ ਟਾਹਣੀ ਨਾਲੋਂ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਮੁਰਝਾਵੇ
ਵਢਿਆ ਟੁਕਿਆ ਕੰਡਾ ਫੇਰ ਵੀ ਕੰਡਾ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ

ਬੁਲੇ ਲੁੱਟਣੇ ਦਾ ਵਲ.......... ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ / ਤਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ਦੁਪਾਲਪੁਰ

ਮਾੜੇ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ  ਕਦੇ ਵੀ  ਭੁੱਲੀਏ ਨਾ
ਸੌਖਾ ਢੰਗ ਹੈ  ਹਉਮੈਂ ਤੋਂ  ਛੁੱਟਣੇ  ਦਾ ।

ਹੱਡ ਭੰਨਵੀਂ ਮਿਹਨਤ  ਹੀ ਰਾਜ਼ ਜਾਣੋ
ਲਾਹ ਕੇ ਗਲੋਂ ਗਰੀਬੀਆਂ ਸੁੱਟਣੇ ਦਾ ।

‘ਹੱਥ ਅੱਡਣੇ’ ਕਦੇ ਨਾ ਪੈਣ ਉਸਨੂੰ
ਵਲ ਸਿੱਖਿਆ ਜਿਹਨੇ ‘ਹੱਥ ਘੁੱਟਣੇ’ਦਾ ।

ਲੈਣ-ਦੇਣ ਹੁਧਾਰ ਜਦ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਵੇ
ਮੁਢ ਬੱਝਦਾ  ਯਾਰੀਆਂ ਟੁੱਟਣੇ  ਦਾ ।

ਪੀ ਪੀ ਪੀ ਦੀ ਗੱਡੀ ਦਾ ਕਬਿੱਤ.......... ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ / ਤਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ਦੁਪਾਲਪੁਰ

‘ਲੋਕ ਰਾਜ’ ਕਾਹਦਾ ਇਹ ਤਾਂ ‘ਬੋਕ ਰਾਜ’ ਹੈ
ਅੱਤ ਚੱਕੀ  ਹੋਈਐ  ਸੱਤਾ ਦੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ।

ਧੱਕੇ ਸ਼ਾਹੀ ,ਨਸ਼ੇ, ਪੈਸੇ  ਰੋਲ਼ ਦਿੰਦੇ ਨੇ
ਨੇਕ ਨੀਤੀ  ਨਾਲ ਵਿੱਢੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ।

ਲਾਰੇ ਲੱਪੇ ਲਾਉਣੇ ਵਾਲੇ ਰਾਜ ਭੋਗਦੇ
ਸੱਚਿਆਂ ਦੇ   ਪੱਲੇ ਪੈਂਦੀਆਂ ਖੁਆਰੀਆਂ ।