ਕਲਾ ਦੀ ਮੂਰਤ , ਹੱਸ ਮੁੱਖ ਸੂਰਤ,ਜਿਸਦਾ ਧਰਿਆ ਨਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਸਾਊ ਧੀ ਰਾਣੀ , ਸੁਘੜ ਸਿਆਣੀ ,ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਨਿਰੀ ਸੀ ਗਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਪਰਉਪਕਾਰੀ , ਅੱਵਲ ਨਾਰੀ ,
ਮਮਤਾ ਦਾ ਰੁੱਖ ਮਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਦੁੱਖ ਵੰਡਾਉਂਦੀ , ਸੁੱਖ ਵਰਤਾਉਂਦੀ ,
ਉੱਚ ਵਿਚਾਰਕ , ਸਭਿਆਚਾਰਕ ,ਸੋਚ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਤਾਂਹ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਕਲਾ ਦਾ ਦਰਪਣ , ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਧੜਕਣ ,ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਘੁੱਗ ਗਰਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਧੀ ਸੀ , ਧਾਰਮਿਕ ਵੀ ਸੀ ,ਸ਼ਖ਼ਸੀਅਤ ਵਧੂ ਅਗਾਂਹ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
‘ਘੁਮਾਣ’ ਦੀ ਭੈਣਾ , ਛਲਕਾ ਗਈ ਨੈਣਾ ,ਕਰ ਗਈ ਸੱਖਣੀ ਬਾਂਹ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ।
ਛੱਡ ਗਈ ਯਾਦਾਂ , ਕਰੀਏ ਫਰਿਆਦਾਂ ,ਸੱਚਖੰਡ ਵਿੱਚ ਲਏ ਥਾਂ ਪ੍ਰਮਿੰਦਰ ॥