ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਕੇਵਲ ਕ੍ਰਾਂਤੀ

ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ

ਸਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਤਾਂ ਹੁਣ ਸਾਇਮਨ ਕਮਿਸ਼ਨ ਛੱਡ

ਸਾਇਮਨ ਕਮਿਸ਼ਨ ਦਾ ਪਿਓ ਲਾਗੂ ਹੋ ਜਾਏ

ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਕਾਲੀਆਂ ਝੰਡੀਆਂ ਚੱਕ ਕੇ

ਗੋ ਬੈਕ, ਗੋ ਬੈਕ ਦੇ ਨਾਹਰੇ ਲਾਉਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ

ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਹੁਣ ਹੋਸਟਲ ਦੀ ਛੱਤ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ

ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਲਲਕਾਰੇ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਹੀ ਵਿਹਲ ਨਹੀਂ।

ਸਾਨੂੰ ਓਦੋਂ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾਂ

ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਨਰਮੇ ਨੂੰ ਔੜ ਮਾਰਦੀ ਏ

ਤੇ ਅੱਠ ਦਾ ਇੰਜਣ ਡੀਜ਼ਲ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ

ਸਾਡੇ ਬਾਪੂ ਦਾ ਖੂਨ ਪਸੀਨਾ ਵੀ ਪੀ ਜਾਂਦਾ ਏ

ਮਾਂ- ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਆਪਣੀ ਦਿਲੋਂ ਭੁਲਾਇਉ ਨਾ……… ਗੀਤ / ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮੋਹੀ

ਮਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਮਤਰੇਈ ਤਾਈਂ ਤਖਤ ਬਿਠਾਇਉ ਨਾ,
ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਆਪਣੀ ਦਿਲੋਂ ਭੁਲਾਇਉ ਨਾ।

ਆਪਣਾ ਦੇਸ਼ ਤੇ ਬੋਲੀ ਹੁੰਦੇ ਜਾਨੋਂ ਵੱਧ ਪਿਆਰੇ,
ਲ਼ੋਕ-ਗੀਤ ਖੁਸ਼ਬੋਆਂ ਵੰਡਣ ਮਹਿਕਾਂ ਦੇ ਵਣਜਾਰੇ,
ਮਹਿਕ ਏਸਦੀ ਬੋਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਦੇ ਗਵਾਇਉ ਨਾ,
ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਆਪਣੀ ਦਿਲੋਂ ਭੁਲਾਇਉ ਨਾ।

ਮਾਂ ਆਪਣੀ ਤੋਂ ਸੁਣੀਆਂ ਲੋਰੀਆਂ ਦਾਦੀ ਕੋਲੋਂ ਬਾਤਾਂ,
ਨਾਲ ਏਸਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਸੀ ਆਪਣੇ ਦਿਨ ਤੇ ਰਾਤਾਂ,
ਕਦਰ ਏਸਦੀ ਮਨ ਦੇ ਵਿਚੋਂ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਉ ਨਾ,
ਮਾਂ-ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਆਪਣੀ ਦਿਲੋਂ ਭੁਲਾਇਉ ਨਾ।

ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਾ ਮੁਹੱਬਤ......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਸ਼ਮੀ ਜਲੰਧਰੀ

ਐ ਸ਼ਿਵ ! ਤੂੰ ਕਦੇ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ

ਇੱਕ ਗੁੰਮਸ਼ੁਦਾ ਕੁੜੀ ਦਾ

ਜੋ ਹਾਲੇ ਵੀ ਗੁੰਮ ਹੈ...

ਕਿਸੇ ਨੇ ਹੀਲਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ

ਉਹਨੂੰ ਲੱਭਣ ਦਾ, ਤੇਰੇ ਤੋ ਬਾਅਦ 

ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਫ਼ਕੀਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ

ਤੇਰੇ ਵਾਂਗ...

ਤੂੰ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦਾ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ  

ਰੱਬ ਦੀ ਚਿਤਾ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਹਰਦੀਪ ਕੌਰ ਸੰਧੂ (ਡਾ.)

ਮੀਂਹ ਦੀਆਂ ਕਣੀਆਂ ਵਾਂਗ
ਟੱਪ- ਟੱਪ ਅੱਥਰੂ
ਜਦੋਂ ਪਲਕਾਂ ‘ਚੋਂ ਟਪਕ ਪਏ
ਮੈਂ ਦਿਲ ਤੋਂ ਪੁੱਛਿਆ
ਕੀ ਹੋਇਆ…?
ਬੀਤਿਆ ਹੋਇਆ
ਕੋਈ ਪਲ

ਮੈਂ ਤੇ ਮੈਂ......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਦਿਲਜੋਧ ਸਿੰਘ

ਸੂਰਜ ਚੜਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰੋਈ
ਸੂਰਜ ਡੁਬਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਰੋਈ
ਰਾਤ ਨੂੰ ਤਾਰੇ ਬੁਝਦੇ ਦਿਸਣ
ਦਿਨ ਦੀ ਚਾਦਰ ਮੈਲੀ ਹੋਈ ।

ਦਿਲ ਪੁਛਦਾ ਇਹ ਕਿੰਝ ਦਾ ਵੇਲਾ
ਕੀ ਦਸਾਂ ਮੈਂ ਕੀ ਝਮੇਲਾ
ਬੀਤ ਚੁਕੇ ਸਮਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ
ਕਰ ਕਰ ਹਾਰੀ ਖਤਮ ਨਾ ਹੋਈ ।

ਕੁੱਖ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਮਾਰ……… ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਿੰਘ ਤੰਗੋਰੀ

ਮੈਨੂੰ ਕੁੱਖ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਮਾਰ ਨੀ ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ,
ਤੇਰੀ ਅਣਜੰਮੀ ਧੀ ਦੀ ਏ ਪੁਕਾਰ ਨੀ ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ।

ਦੱਸ ਇੱਡਾਂ ਕਿਉਂ ਕਹਿਰ ਕਮਾਵਏ ਤੂੰ,
ਹੋ ਕੇ ਔਰਤ ਖੁਦ ਔਰਤ ਨੂੰ ਮਾਰ ਮੁਕਾਵੇਂ ਤੂੰ।
ਪੜ-ਲਿਖ ਕੇ ਵੀ ਬਣਦੀ ਏਂ, ਕਿਉਂ ਗਵਾਰ ਨੀ ਮਾਏਂ ਮੇਰੀਏ।

ਧੀਆਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਸੇਵਾ, ਮਾਂ ਪਿਓ ਦੀ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ,
ਛੱਡੇ ਜਾਂਦੇ ਜਦੋਂ ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਉਦੋਂ ਧੀਆਂ ਹੀ ਬਾਂਹ ਫੜਦੀਆਂ ਨੇ।
ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਕਰੀਂ ਜਰਾ, ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਨੀ ਮਾਏ ਮੇਰੀਏ ਨੀ।

ਕਾਹਲੀ ਅੱਗੇ ਟੋਏ……… ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ / ਰਵੇਲ ਸਿੰਘ ਇਟਲੀ

ਬਾਪੂ ਦੇ ਸਨ ਪੁੱਤਰ ਚਾਰ,
ਚਾਰੇ ਹੀ ਸਨ ਸੇਵਾਦਾਰ ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਪੂ ਪਿਆ ਬੀਮਾਰ,
ਡਾਢਾ ਸੀ ਹੋਇਆ ਲਾਚਾਰ ।

ਸਾਰੇ ਲੱਗੇ ਕਰਨ ਵਿਚਾਰ,
ਬਾਪੂ ਤੇ ਸਾਰਾ ਘਰ ਬਾਰ ।

ਮੀਆਂ ਮੀਰ ਦੀ ਪੁਕਾਰ......... ਗੀਤ / ਮਲਕੀਅਤ ਸਿੰਘ "ਸੁਹਲ"

ਮੈਂ ਇੱਟ ਨਾਲ ਇੱਟ ਖੜਕਾ ਦਿਆਂ,
ਦਿੱਲੀ ਤੇ ਲਾਹੌਰ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ।

ਵੇਖ ਕੇ ਜ਼ੁਲਮ ਮੈਥੋਂ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ ਸਹਾਰਿਆ।
ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੇ ਕਹਿਰ ਕੈਸਾ ਤੁਸਾਂ 'ਤੇ ਗੁਜ਼ਾਰਿਆ।
ਫੂਕ ਮਾਰ ਕੇ ਮੈਂ ਪਲ 'ਚ ਬੁਝਾ ਦਿਆਂ,
ਮੱਚੀ ਹੈ ਜੋ ਅੱਗ ਕਹਿਰ ਦੀ,
ਮੈਂ ਇੱਟ ਨਾਲ ਇੱਟ ਖੜਕਾ ਦਿਆਂ........

ਮੈਂ ਜੁੱਤੀ ਹਾਂ……… ਕਾਵਿ ਵਿਅੰਗ / ਜਰਨੈਲ ਘੁਮਾਣ

ਮੈਂ ਜੁੱਤੀ ਹਾਂ, ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਉਣ ਵਾਲੀ,
ਪੈਰੀਂ ਪਾ ਪਾ ਚਾਹੇ ਘਸਾ ਲਿਆ ਕਰ ।

ਕੰਡੇ, ਰੋੜੀਆਂ, ਤਪਦਿਆਂ ਰੇਤਿਆਂ ਤੋਂ,
ਪੈਰੀਂ ਚੁਭਨ ਤੇ ਸੜਨ ਤੋਂ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰ ।

ਜੇਬਕਤਰਿਆਂ, ਭੂਤਰਿਆਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਲਈ,
ਲੋੜ ਪੈਣ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਚੋਂ ਲਾਹ ਲਿਆ ਕਰ ।

ਗੁਜਰੀ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਚਰਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਪੰਨੂ

ਮੂੰਹ ਹਨੇਰੇ, ਸੋਨ ਸਵੇਰੇ,
ਉਹ ਆਉਂਦੀ, ਲੰਘ ਜਾਂਦੀ,
ਦੁੱਧ ਦੀ ਕੈਨੀ ਭਰਕੇ।
ਦਰ ਦਰ ਤੇ ਦਸਤਕ ਦਿੰਦੀ,
ਡੋਕੇ ਚੋਂਦੀ, ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਦੀ,
ਲਵੇਰੀਆਂ ਦੇ ਥਣ ਫੜਕੇ।
ਮਰਦਾਂ ਵਰਗਾ ਉਸ ਦਾ ਜਿਗਰਾ,
ਫੌਲਾਦਾਂ ਵਰਗਾ ਜੁੱਸਾ,
ਸੀਨੇ ਵਿਚ ਲਕੋਈ ਫਿਰਦੀ,
ਜੋਬਨ ਉਸ ਦਾ ਧੜ੍ਹਕੇ।
ਗੱਭਰੂ ਵੇਖ ਕੇ ਹਉਕੇ ਭਰਦੇ,

ਗੀਤ ਲਿਖੋ ਨਾ………… ਗੀਤ / ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਮੋਹੀ

ਕਰੋ ਸਿਰਜਣਾ ਵਾਂਗ ਲੇਖਕਾਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰਾਂ ਦੇ,
ਗੀਤ ਲਿਖੋ ਨਾ ਨਸ਼ੇ ,ਕਾਲਜਾਂ ਤੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ।

ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਪੱਛਮ ਦੀ ਪੁੱਠ ਚਾੜ੍ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਦਿੱਖ ਵਿਗਾੜੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ,
ਕਿਹੜੇ ਕੰਮੀਂ ਲਾ ਦਿੱਤੇ ਨੇ ਪੁੱਤ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦੇ,
ਗੀਤ ਲਿਖੋ ਨਾ ਨਸ਼ੇ, ਕਾਲਜਾਂ ਤੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ।

ਰਫਲਾਂ ਤੇ ਪਿਸਤੌਲਾਂ ਨੇ ਕਦ ਭਲੀ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਏ,
ਇਹਨਾਂ ਕਰਕੇ ਕਈਆਂ ਪੱਲੇ ਪਈ ਖੁਆਰੀ ਏ,
ਦੁਖੜੇ ਸੁਣਕੇ ਦੇਖੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ,
ਗੀਤ ਲਿਖੋ ਨਾ ਨਸ਼ੇ, ਕਾਲਜਾਂ ਤੇ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ।

.....ਨਾਂ ਮੁਮਕਿਨ ਨਹੀਂ ........ ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਸ਼ਮੀ ਜਲੰਧਰੀ

ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣਾ ਇੰਨਾ ਔਖਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਜਿੰਨਾ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਚਲਣਾ ।
ਸੱਚ, ਮੁਹੱਬਤ, ਕ੍ਰਾਂਤੀ, ਵਫ਼ਾ ਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ
ਇੰਨਾ ਔਖਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਗਹਿਰਾਈ ਤੱਕ ਉਤਰਨਾ
ਜਿੰਨਾ  ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨ ਅੰਦਰ ਉਤਾਰਨਾ
ਗ਼ਜ਼ਲ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਬਹਿਰ ਵਿੱਚ ਬੰਨਣਾ ਇੰਨਾ ਔਖਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ
ਜਿੰਨਾ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਅਹਿਮ ਨੂੰ ਬੰਨਣਾ
ਇੰਨਾ ਔਖਾ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਸੀਹਤ ਦੇਣਾ
ਜਿੰਨਾ ਔਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਖੁਦ ਉਸ ਨਸੀਹਤ ਤੇ ਅਮਲ ਕਰਨਾ

ਬਿੰਬ ਸੱਜਣਾ ਦਾ......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਕੁਲਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ

ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਟਿੰਡਾਂ ਰਾਹੀਂ, ਨੀਰ ਏਨਾ ਵਹਿ ਗਿਆ
ਦਿਲ ਮਰ ਜਾਣਾ ਸੁੱਕੇ ਖੂਹ ਜਿਹਾ ਰਹਿ ਗਿਆ

ਟਿੰਡਾਂ ਮਰ ਜਾਣੀਆਂ ਨੂੰ, ਖਾ ਗਿਆ ਜੰਗਾਲ ਲੋਕੋ
ਨੀਰ ਸੁੱਕ ਗਿਆ, ਪੱਲੇ ਚਸ਼ਮਾ (ਐਨਕ) ਹੈ ਰਹਿ ਗਿਆ

ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਅੱਖੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਹੁਣ ਭਾਵੇਂ ਝੌਲਾ ਝੌਲਾ,
ਪਰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੇ ਬਿੰਬ ਸੱਜਣਾ ਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ

ਬਿਰਹਾ......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਸੁਰਿੰਦਰ "ਨਾਚੀਜ਼"

ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ ਸੋਹਣਿਆ ਸੱਜਣਾਂ ਵੇ, ਮੈਨੂੰ ਨੀਂਦ ਨਾ ਆਉਂਦੀ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ
ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਅੱਥਰੂ ਭਰ ਆਉਂਦੇ, ਅਸੀ ਰੋਕੀਏ ਕਿੰਝ ਬਰਸਾਤਾਂ ਨੂੰ

ਹੰਝੂ, ਹੌਕਿਆਂ, ਹਾਵਾਂ ਨੇ, ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬੜਾ ਸਤਾਇਆ ਏ
ਕਿਥੇ  ਸਾਂਭ  ਕੇ  ਰੱਖੀਏ  ਵੇ, ਤੇਰੀ  ਬਿਰਹੋ  ਦੀਆਂ  ਸੌਗਾਤਾਂ  ਨੂੰ

ਤੇਰੀ ਯਾਦ 'ਚ ਬੈਠੇ ਵੇ ਸੱਜਣਾ, ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰੇ ਗਿਣਦੇ ਹਾਂ
ਇਸ ਆਸ 'ਚ ਹਾਂ ਬਰੂਹਾਂ 'ਤੇ, ਤੂੰ ਕਿਤੋ ਆ ਜਾਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਤਾਂ ਨੂੰ

ਫਰਕ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਪ੍ਰੀਤ ਸਰਾਂ

ਵਾਹ ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ ਸਿਰਜਣ ਵਾਲਿਆ
ਤੇਰੀ ਬਣਾਈ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸੋਚ ਚ ਇੰਨਾ ਫਰਕ ।।
ਇੱਕ ਬੇਬੇ ਸੁਰਖੀ ਗੂੜੀ ਲਾਉਂਦੀ ਹੈ
ਲੰਮੇ ਨੇਲ ਵਧਾਉਂਦੀ ਹੈ
ਤੇ ਕਪੜੇ ਲਾਲ ਹੰਢਾਉਂਦੀ ਹੈ ।।
ਤੇ ਦੂਜੀ ਸੁਰਖੀ ਬਿੰਦੀ ਛਡ ਕਪੜੇ ਵੀ ਸਫੇਦ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ !
ਇੱਕ ਡਿਸਕੋ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਠੁਮਕੇ ਤੇ ਠੁਮਕਾ ਲਾਉਂਦੀ ਹੈ
ਬੀਅਰ ਦੇ ਗਿਲਾਸ ਨਾਲ ਗਿਲਾਸ ਖੜਕਾਉਦੀ ਹੈ
ਤੇ ਦੂਜੀ ਅੰਤ ਸਮਾਂ ਨੇੜੇ ਜਾਣ ਕੇ , ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ ਧਿਆਉਂਦੀ ਹੈ !
ਤੇ ਬਸ ਰੱਬ ਦੇ ਗੁਣ ਹੀ ਗਾਉਂਦੀ ਹੈ !!

ਯਾਦ ਤੇਰੀ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਹਰਮੇਲ ਪਰੀਤ

ਯਾਦ ਜਿਸਨੂੰ ਕਰਕੇ ਨੀਰ ਨੈਣਾਂ 'ਚੋਂ ਵਹਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।
ਮੇਰੀ ਤਬਾਹੀ ਦੇ ਜਸ਼ਨ, ਓਹੀ ਮਨਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।

ਤੁਰ ਸੀ ਗਿਆ ਛੱਡਕੇ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਬੇਵਫਾ ਉਹ ਨਿਕਲਿਆ,
ਮੈਂ ਪਰ ਸਦਾ ਉਸਨੂੰ ਤੁਹਮਤਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।

ਨਾ ਆਇਆ ਨਾ ਆਉਣਾ, ਸੀ ਯਾਰ ਹੁੰਘਾਰਾ ਕੁਈ
ਹਾਲ ਦਿਲ ਦਾ ਦੀਵਾਰ ਤਾਈਂ ਸਾਂ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।

ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਸਵਾਰ ਇਸ਼ਕੇ ਦਾ ਝੱਲ ਸੀ ਜੋ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ,
ਉਹਦੇ ਲਈ ਦਰ ਦਰ ਅਲਖ਼, ਯਾਰੋ ਜਗਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ।

ਵੈਸਾਖ......... ਕਾਵਿ ਕਲੰਡਰ / ਸੁਰਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਸੁੰਨੜ

ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਵੈਸਾਖ ਵੀ, ਬਹੁਤਾ ਦੂਰ ਨਹੀਂ,

ਜਾਗ ਲੱਗ ਕੇ ਦੁੱਧ ਨੂੰ, ਬਣਿਆਂ ਅਜੇ ਦਹੀਂ।

ਸਾਖਾਂ ਅਜੇ ਕਰੂੰਬਲਾਂ, ਨੱਨ੍ਹੇ ਨੈਣ ਨਕਸ਼,

ਲੋਭ ਮੋਹ ਨਹੀਂ ਜਨਮਿਆਂ, ਹੈਂਕੜ ਕ੍ਰੋਧ ਹਵਸ।

ਕੱਟਣਾ ਪੈਣਾ ਖਾਣ ਨੂੰ, ਜੋ ਆਪ ਪਕਾਇਆ ਖੇਤ,

ਬਾਗਵਾਨ ਫੁੱਲ ਤੋੜਦਾ, ਕਿਸਤੋਂ ਪੁੱਛੀਏ ਭੇਤ।

ਕੱਲ ਕੋਈ ਮਿਲਿਆ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਅਮਰਜੀਤ ਟਾਂਡਾ (ਡਾ)

ਕੱਲ ਕੋਈ ਮਿਲਿਆ 

ਓਹਦੇ ਪੈਰੀਂ ਪੰਜੇLਬਾਂ ਦੀ ਛਣਕਾਰ -

ਹੋਟਾਂ 'ਤੇ ਮਹਿਕਦੇ ਗੁਲਾਬ

ਵਟਣੇ ਨਾਲ ਮਲੀਆ ਬਾਵਾਂ 

ਤੇ ਸਜਾ ਕੇ ਉਹ ਕਈ ਸੱਤਰੰਗੀਆਂ ਪੀਘਾਂ 

ਵੰਗਾਂ 'ਚ ਛੁਪਾ ਕੇ ਲਿਆਈ-

ਕਿਰਚੀ ਕਿਰਚੀ ਖਿਲਰ ਗਿਆ.......... ਗ਼ਜ਼ਲ / ਰਾਜਿੰਦਰ ਜਿੰਦ,ਨਿਊਯਾਰਕ

ਕਿਰਚੀ ਕਿਰਚੀ ਖਿਲਰ ਗਿਆ ਤੇ ਲੋਕੀ ਲੱਭਣ ਆਏ ਨੇ।
ਧੁੱਪ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਡਰ ਕੇ ਰਲ ਗਏ ਮੇਰੇ ਅਪਣੇ ਸਾਏ ਨੇ।

ਵਖਰੀ ਗੱਲ ਹੈ ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਇਕ ਵੀ ਮੈਥੋਂ ਬਣਿਆ ਨਾ,
ਅਖੀਆਂ ਮੀਚ ਇਕੱਲਿਆਂ ਬਹਿ ਮੈਂ ਕਿੰਨੇ ਨਕਸ਼ ਬਣਾਏ ਨੇ।

ਫਸਲ ਵਫਾ ਦੀ ਬੀਜੀ, ਉਥੇ ਧੋਖੇ ਦੇ ਫੁੱਲ ਉੱਗੇ ਨੇ,
ਇਸ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਮਿੱਤਰਾਂ ਖੌਰੇ ਕਿਹੜੇ ਪਾਣੀ ਪਾਏ ਨੇ।

ਜੱਟ ਬਣ ਗਏ ਬਾਣੀਏ.......... ਗੀਤ / ਇੰਦਰਜੀਤ ਪੁਰੇਵਾਲ (ਨਿਊਯਾਰਕ)

ਜੱਟ ਬਣ ਗਏ ਬਾਣੀਏ ਜੀ,
ਬਿਜ਼ਨੈੱਸ ਖੋਲੇ ਹੱਟੀਆਂ ਪਾਈਆਂ।
ਖਹਿੜਾ ਛੱਡਤਾ ਚਾਦਰੇ ਦਾ,
ਪਾਉਂਦੇ ਪੈਂਟਾਂ ਲਾਉਂਦੇ ਟਾਈਆਂ।
ਭੁੱਲਗੇ ਗ੍ਹਾਲਾਂ ਕੱਢਣੀਆਂ,
ਹੁਣ ਨਾ ਲੈਂਦੇ ਮੁੱਲ ਲੜਾਈਆਂ।

ਹਾਂਜੀ ਹਾਂਜੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ,
ਮਾਖਿਓ ਮਿੱਠੀ ਬੋਲੀ ਬੋਲਣ।
ਭਾਅ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਲੌਂਗਾ  ਦਾ,
ਬੈਠੇ ਸੌਦਾ-ਪੱਤਾ ਤੋਲਣ।
ਨਾਲੇ ਐਸ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ,
ਨਾਲੇ ਕਰਦੇ ਖੂਬ ਕਮਾਈਆਂ।
ਜੱਟ ਬਣ ਗਏ……………।

ਜਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਮੌਤ......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਧਰਮਿੰਦਰ ਭੰਗੂ

ਚਲਦੀ ਹਵਾ ਠੰਡਕ ਦੇਵੇ,
ਹੋਣ ਮਹਿਕਾਂ ਖਿਲਰੀਆਂ ਚੁਫੇਰੇ,
ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਹਰ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਲੱਗੇ,
ਹੱਸਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰੇ ਓਚੀ-ਓਚੀ,
ਦਿਲ ਕਰੇ,
ਰਾਹ ਜਾਂਦੇ ਰਾਹੀ ਨਾਲ,
ਯਾਰੀ ਪਾਓਣ ਨੂੰ,
ਅੰਬਰਾਂ 'ਚ ਓਡਣ ਨੂੰ,
ਸਮੁੰਦਰਾਂ 'ਚ ਨਹਾਉਣ ਨੂੰ,
ਬਸ ਇਹੋ ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ,
ਜੋ ਹਰ ਪਲ ਜੀਵੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ....
ਅਤੇ

ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਲਾ......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਧਰਮਿੰਦਰ ਭੰਗੂ

ਸੋਚਾਂ ਦਾ ਕਾਫ਼ਲਾ,
ਜਦੋ ਵੀ ਕਿਤੇ ਦਮ ਲੈਂਦੈ,
ਅੱਖਾ ਸਾਹਵੇ ਆ ਜਾਦੇ ,
ਉਹੀ ਚਿਹਰਾ ....
ਕੰਨਾ ਨੂੰ ਸੁਣਨ ਲੱਗਦੀ ਐ..,
ਉਹਦੀ ਹੀ ਆਵਾਜ਼....
ਅਤੇ