ਕਿਰਤੀ.......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਰਾਬਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਰੱਬੀ
ਮੱਥੇ ਘਸ ਗਏ ਹੁਣ ਤਾਂ ਰੱਬਾ ਤੈਨੂੰ ਸਜਦੇ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ
ਅੱਕ ਗਏ ਹਾਂ, ਥੱਕ ਗਏ ਹਾਂ, ਦੁੱਖ ਤਸੀਹੇ ਜਰਦੇ ਜਰਦੇ
ਢਿੱਡੋਂ ਭੁੱਖੇ ਤਨ ਤੋਂ ਨੰਗੇ , ਜੀਵਨ ਇੰਝ ਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹੇ ਹਾਂ
ਗੁਜ਼ਰ ਹੀ ਜਾਣੀ ਆਖਰ ਤਾਂ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਾਡੀ ਮਰਦੇ ਮਰਦੇ
ਅੱਕ ਗਏ ਹਾਂ, ਥੱਕ ਗਏ ਹਾਂ, ਦੁੱਖ ਤਸੀਹੇ ਜਰਦੇ ਜਰਦੇ
ਢਿੱਡੋਂ ਭੁੱਖੇ ਤਨ ਤੋਂ ਨੰਗੇ , ਜੀਵਨ ਇੰਝ ਗੁਜ਼ਾਰ ਰਹੇ ਹਾਂ
ਗੁਜ਼ਰ ਹੀ ਜਾਣੀ ਆਖਰ ਤਾਂ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਾਡੀ ਮਰਦੇ ਮਰਦੇ
ਉਹ.......... ਗ਼ਜ਼ਲ਼ / ਮਨਜੀਤ ਪੁਰੀ
ਬਣਾ ਕੇ ਫੁੱਲ ਕਾਗਜ਼ ਦੇ ਮਹਿਕ ਦੀ ਆਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਮੁਰਦਾ ਹੋ ਕੇ ਐਵੇਂ ਜੀਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਮਖ਼ਮਲੀ ਚੋਲੇ ‘ਚੋਂ ਜਿਸਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਫਿਰਦੇ
ਉਹ ਤਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਦੇ ਮੈਲੇ ਵਸਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਹੈ ਮਨਸੂਰ ਨਕਲੀ ਤੇ ਉਹਦੀ ਸੂਲੀ ਵੀ ਨਕਲੀ ਹੈ
ਤੇ ਸਾਡੇ ਸਾਹਵੇਂ ਨਕਲੀ ਮਰਨ ਦੀ ਉਹ ਰਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਹੈ ਅਜੀਬ ਉਹ ਕਿ ਉੱਡਦਿਆਂ ਦੇ ਖੰਭ ਕੱਟ ਦੇਵੇ
ਤੇ ਜੰਮਦੇ ਬੋਟਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਜ਼ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਮੁਰਦਾ ਹੋ ਕੇ ਐਵੇਂ ਜੀਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਮਖ਼ਮਲੀ ਚੋਲੇ ‘ਚੋਂ ਜਿਸਨੂੰ ਲੱਭਦੇ ਫਿਰਦੇ
ਉਹ ਤਾਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਦੇ ਮੈਲੇ ਵਸਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਹੈ ਮਨਸੂਰ ਨਕਲੀ ਤੇ ਉਹਦੀ ਸੂਲੀ ਵੀ ਨਕਲੀ ਹੈ
ਤੇ ਸਾਡੇ ਸਾਹਵੇਂ ਨਕਲੀ ਮਰਨ ਦੀ ਉਹ ਰਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਹੈ ਅਜੀਬ ਉਹ ਕਿ ਉੱਡਦਿਆਂ ਦੇ ਖੰਭ ਕੱਟ ਦੇਵੇ
ਤੇ ਜੰਮਦੇ ਬੋਟਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਜ਼ ਲਈ ਅਰਦਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਜੇ.......... ਗ਼ਜ਼ਲ / ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਘ
ਮਿਲ਼ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਮਹਿਰਮ ਮੌਸਮ ਹਸੀਨ ਹੁੰਦਾ
ਪਤਝੜ ਬਹਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹਰ ਦਿਨ ਰੰਗੀਨ ਹੁੰਦਾ
ਸਾਨੂੰ ਵਿਸਰਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਸੁਹਜ ਤੇ ਸਲੀਕਾ
ਜਿ਼ੰਦਗੀ ‘ਚੋਂ ਸਾਡੀ ਗ਼ਾਇਬ ਜੇ ਨਾ ਸ਼ੁਕੀਨ ਹੁੰਦਾ
ਅੱਲ੍ਹਾ ਜੇ ਹੋਵੇ ਸੱਜਣ ਸੱਜਣ ਜੇ ਹੋਵੇ ਅੱਲ੍ਹਾ
ਬੰਦਗੀ ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਮਹੀਨ ਹੁੰਦਾ
ਪਤਝੜ ਬਹਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹਰ ਦਿਨ ਰੰਗੀਨ ਹੁੰਦਾ
ਸਾਨੂੰ ਵਿਸਰਦਾ ਨਾ ਕੋਈ ਸੁਹਜ ਤੇ ਸਲੀਕਾ
ਜਿ਼ੰਦਗੀ ‘ਚੋਂ ਸਾਡੀ ਗ਼ਾਇਬ ਜੇ ਨਾ ਸ਼ੁਕੀਨ ਹੁੰਦਾ
ਅੱਲ੍ਹਾ ਜੇ ਹੋਵੇ ਸੱਜਣ ਸੱਜਣ ਜੇ ਹੋਵੇ ਅੱਲ੍ਹਾ
ਬੰਦਗੀ ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅੰਤਰ ਮਹੀਨ ਹੁੰਦਾ
ਇਹ ਕੁੜੀਆਂ......... ਨਜ਼ਮ/ਕਵਿਤਾ / ਕੇਵਲ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸ਼ਰਮਾ
ਇਹ ਕੁੜੀਆਂ ਇਹ ਚਿੜੀਆਂ, ਇਹ ਚਿੜੀਆਂ ਇਹ ਕੁੜੀਆਂ
ਇਹ ਬਿਨ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੜੀਆਂ, ਇਹ ਬਿਨ ਖੰਬਾਂ ਵਾਲੜੀਆਂ
ਇਹ ਸੁਹਰਿਆਂ ਵਾਲੜੀਆਂ, ਇਹ ਪੇਕਿਆਂ ਵਾਲੜੀਆਂ
ਪਰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਾ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਟਿਕਾਣਾ
ਲਭ ਸਕੀਆਂ ਇਹ ਬਾਲੜੀਆਂ
ਇਹ ਜਿਸ ਘਰ ਜੰਮੀ, ਇਹ ਜਿਸ ਘਰ ਜਾਈ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੀ ਨਾਮ ਏਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਪਰਾਈ
ਸਮਝ ਸਦਾ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਈ ਸਿਰ ਦਾ ਬੋਝ
ਬਸ ਇਸ ਨੂੰ ਤੋਰਨ ਖਾਤਿਰ ਕੀਤੀ ਕਮਾਈ
ਕਦੇ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਨਾ ਲਾਡ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਡਾਏ
ਕਦੇ ਨਾ ਦੇ ਦੇ ਲੋਰੀਆਂ ਸਵਾਲੜੀਆਂ
ਇਹ ਕੁੜੀਆਂ ਇਹ ਚਿੜੀਆਂ ...
ਇਹ ਬਿਨ ਕਰਮਾਂ ਵਾਲੜੀਆਂ, ਇਹ ਬਿਨ ਖੰਬਾਂ ਵਾਲੜੀਆਂ
ਇਹ ਸੁਹਰਿਆਂ ਵਾਲੜੀਆਂ, ਇਹ ਪੇਕਿਆਂ ਵਾਲੜੀਆਂ
ਪਰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਨਾ ਕੋਈ ਆਪਣਾ ਟਿਕਾਣਾ
ਲਭ ਸਕੀਆਂ ਇਹ ਬਾਲੜੀਆਂ
ਇਹ ਜਿਸ ਘਰ ਜੰਮੀ, ਇਹ ਜਿਸ ਘਰ ਜਾਈ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹੀ ਨਾਮ ਏਸ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਪਰਾਈ
ਸਮਝ ਸਦਾ ਇਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਈ ਸਿਰ ਦਾ ਬੋਝ
ਬਸ ਇਸ ਨੂੰ ਤੋਰਨ ਖਾਤਿਰ ਕੀਤੀ ਕਮਾਈ
ਕਦੇ ਪੁੱਤਾਂ ਵਾਂਗ ਨਾ ਲਾਡ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲਡਾਏ
ਕਦੇ ਨਾ ਦੇ ਦੇ ਲੋਰੀਆਂ ਸਵਾਲੜੀਆਂ
ਇਹ ਕੁੜੀਆਂ ਇਹ ਚਿੜੀਆਂ ...
Subscribe to:
Posts (Atom)