ਮਾਂਵਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਜੰਨਤ ਗੱਲਾਂ ਸੌਖੀਆਂ ਸਮਝ ਨਾ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ !
ਗੋਹੜੇ 'ਚੋਂ ਪੂਣੀ - ਮਸਤਾਂ ਦੀ ਧੂਣੀ ਸਦਾ ਵੱਖਰਾ ਰੰਗ ਚੜ੍ਹਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਕੱਚੀ ਉਮਰ ਜਦੋਂ ਪੱਕਦੀਆਂ ਫ਼ਸਲਾਂ, ਇੱਕ ਮਿੱਠੀ ਪੌਣ ਵਗਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ।
ਫਿਰ ਨੇਕ ਦੁਆਵਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਰਾਵਾਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ॥
ਗਲ ਦੀ ਗਾਨੀ ਪਿਆਰ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ,ਹਰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਰਾਸ ਨਾ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ !
ਮੋਟੀ ਅੱਖ ਜਾਂ ਸੁਰਮੇਵਾਲੀ , ਨਾ ਚਾਹ ਕੇ ਵੀ ਮਟਕਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ !
ਰੱਜ ਕੇ ਖਾਣਾ ਦੱਬ ਕੇ ਵਾਹੁਣਾ, ਜ਼ਿੰਦਾਦਿਲੀ ਦਰਸਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਸੁਬਾਹ ਨੂੰ ਉੱਠ ਕੇ ਦੌੜ ਲਗਾਉਣਾ, ਤੰਦਰੁਸਤੀ ਕੈਮ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਕਿਉਂ ਕਿ ਨੇਕ ਦੁਆਵਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਰਾਵਾਂ ਮੰਜ਼ਿਲ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ॥
ਉਹ ਤੇਗ਼ ਪਿਆਸੀ ਦਿਨ ਵਿਸਾਖੀ, ਇਤਿਹਾਸ ਨਵਾਂ ਰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ !
ਪੰਜ ਸਿਰਾਂ ਤੋਂ ਵਾਰ ਕੇ ਸੱਭ ਕੁੱਝ ਵੱਖਰਾ ਪੰਥ ਚਲਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ।
ਰੱਬ ਦੀ ਬਾਣੀ ਖੂਹ ਦਾ ਪਾਣੀ ਠੰਢ ਕਲੇਜੇ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ !
ਰਾਖ ਵਿਭੂਤੀ ਮਾਲਾ ਮੁੰਦਰੀ ਜੋਗੀਆਂ ਅੰਗ ਸੰਗ ਭਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਖ਼ਾਕ ਦੇ ਗੁੱਡੇ ਖ਼ਾਕ ਦੀਆਂ ਗੁੱਡੀਆਂ ਅੰਤ ਮਿੱਟੀ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ
ਬੱਸ ਨੇਕ ਦੁਆਵਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਰਾਵਾਂ ਬੇੜਾ ਬੰਨੇ ਲਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ॥