ਨਾ ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਮਤਰੇਈ ਸੀ
ਨਾ ਹੀ ਸਾਡੇ ਬਾਪ ਨੂੰ
ਸਰਾਪ ਮਿਲਿਆ ਸੀ
ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਦਾ
ਮੱਠਾ ਸੇਕ ਸੀ
ਅਸੀਂ ਅੱਗ ਭਾਲਣ ਤੁਰੇ
ਬਨਵਾਸ ਦੀ ਜੂਨ
ਸਾਡੇ ਹਿੱਸੇ ਆਈ
ਜੀਹਦੀ ਸੁ਼ਰੂਆਤ ਤਾਂ ਸੀ
ਜੀਹਦਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਾ ਸੀ
ਰਾਮ ਦੇ ਬਨਵਾਸ ਦੀ
ਤਾਂ ਕੋਈ ਸੀਮਾ ਸੀ
ਉਹਨੂੰ ਤਾਂ ਪਤਾ ਸੀ
ਜਦ ਮੈਂ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤਾਂਗਾ
ਅਯੁਧਿਆ ਦੀ ਕੁਰਸੀ
ਉਸਨੂੰ ਸਲਾਮ ਆਖੇਗੀ
ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ
ਇਹ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ
ਵਾਪਿਸ ਪਰਤਾਂਗੇ ਜਾਂ ਨਹੀਂ
ਜਾਂ ਵਾਪਿਸ ਪਰਤਣ ਦੀ ਰੀਝ
ਇਸ ਪਰਤਾਈ ਧਰਤ ‘ਚ
ਦਫ਼ਨ ਹੋ ਜਾਣੀ ਹੈ......