ਜ਼ਖ਼ਮ ਭਰਿਆ ਹੈ, ਭੁੱਲੀ ਨਾਂ ਸੱਟ ਹਾਲੇ।
ਲੋਕ ਧਰਤ ਤੋਂ ਚੰਨ ਤੀਕ ਜਾ ਆਏ ਨੇ,
ਏ ਅਜੇ ਵੀ ਲਾਉਂਦੇ ਤੋਤੇ ਵਾਂਗੂੰ ਰੱਟ ਹਾਲੇ।
ਚਲਦਾ ਚਲੀਂ ਜੇ ਮੰਜਿ਼ਲ ਸਰ ਕਰਨੀ,
ਬੜੀ ਦੂਰ ਵਾਟ ਮਾਝੀਆ ਤੱਟ ਹਾਲੇ।
ਅਜੇ ਤਾਂ ਤੂਫਾਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਹੀ ਹੈ,
ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਆਉਣੀਆਂ ਹੋਰ ਵੀ ਡੱਟ ਹਾਲੇ।
ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਬੇੜੀ ਨੂੰ ਵੀ ਕੱਟਾਂਗੇ ਇੱਕ ਦਿਨ,
ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਹਿਨ ‘ਚ ਬੁਣਿਆ ਜਾਲ ਕੱਟ ਹਾਲੇ।
ਸੋਹਣੀ ਵਾਂਗ ਜੇ ਆਵੇਂ ਚੀਰ ਦਰਿਆਵਾਂ ਨੂੰ,
ਹੈ ਜਿਗਰਾ ਚੀਰ ਖਵਾਂਵਾਂਗਾ ਪੱਟ ਹਾਲੇ।
ਸਮਾਂ ਆਉਣ ਤੇ ਕਰਾਂਗੇ ਜਿ਼ਕਰ“ਜਸਵੀਰ’,
ਸਾਂਭ ਰੱਖ ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ ਦੜ੍ਹ ਵੱਟ ਹਾਲੇ।