ਜਿਹੜਾ ਭਾਈਆਂ ਬਿਨਾਂ ਖ਼ਾਕ ਯਾਰੋ ਛਾਣਦਾ
ਜਿਵੇਂ ਹੁੰਦਾ ਨਾ ਵਜੂਦ ਕੋਈ ਕਮਾਨ ਦਾ,
ਵੇ ਚੱਲਦੇ ਤੀਰ ਬਿਨਾਂ
ਓ ਚਿੱਟੇ ਚਾਨਣੇ ਹਨੇਰਾ ਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਏ,
ਅੰਮਾ ਜਾਏ ਵੀਰ ਬਿਨਾਂ
ਵੀਰਾ ਤੁਰ ਗਿਓਂ ਸੁੰਨਾ ਜੱਗ ਕਰਕੇ
ਦਿਨ ਕੱਟਦਾ ਮੈਂ ਹਉਕੇ ਭਰ ਭਰ ਕੇ
ਜੋਤ ਅੰਮੜੀ ਦੇ ਨੈਣਾਂ ਵਾਲ਼ੀ ਬੁਝ ਗਈ
ਤੇਰੀ ਤਸਵੀਰ ਬਿਨਾਂ
ਓ ਚਿੱਟੇ ਚਾਨਣੇ ਹਨੇਰਾ ................
ਹੋਈਆਂ ਕੱਠੀਆਂ ਨਾ ਯਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਢਾਣੀਆਂ
ਹੁਣ ਬੀਤੇ ਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ
ਕਦੇ ਲੱਭਦੇ ਨਾ ਲਾਲ ਗੁਆਚੇ,
ਵੇ ਲਿਖੀ ਤਕਦੀਰ ਬਿਨਾਂ
ਓ ਚਿੱਟੇ ਚਾਨਣੇ ਹਨੇਰਾ ................
ਹੋਈਆਂ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਸੁੰਨੀਆਂ ਹਵੇਲੀਆਂ
ਰੋਣ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਤੂਤਾਂ ਦੀਆਂ ਗੇਲੀਆਂ
ਸਹੁੰ ਰੱਬ ਦੀ ਲਹੂ ਦੇ ਰੋਵਾਂ ਅੱਥਰੂ,
ਸੁੱਕ ਚੁੱਕੇ ਨੀਰ ਬਿਨਾਂ
ਓ ਚਿੱਟੇ ਚਾਨਣੇ ਹਨੇਰਾ ...............
ਸਾਹਿਤਕ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੈਗਜ਼ੀਨ "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" 'ਤੇ ਆਪਜੀ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਹੈ । "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਪਾਰਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਆਸ ਰਹੇਗੀ ।