ਨਫ਼ਰਤ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਆ ਪਿਆਰ ਦੀ ਹੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ
ਆ ਜਾ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦਾ ਹੁਣ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਾਂ ਧਰੀਏ
ਅਲਖ ਮੁਕਾਉਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਬੇਦਰਦਾਂ ਦੀ ਅਲਖ ਮੁਕਾਓ
ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਆਖੇ ਤੇ ਆਪਾਂ ਲੜ ਲੜ ਕੇ ਕਿਉਂ ਮਰੀਏ
ਹਿੰਮਤ ਬਿਨ ਨਾ ਬੇੜੀ ਅਪਣੀ ਕਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਲੱਗਣੀ
ਜ਼ਾਲਿਮ ਦਾ ਨਾ ਜ਼ੁਲਮ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਹੀ ਜਰੀਏ
ਤੱਤੀਆਂ ਪੌਣਾਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦਿੱਤੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਬਥੇਰੇ
ਆਓ ਹੁਣ ਰਲ਼ ਮਿਲ਼ ਕੇ ਆਪਾਂ ਮਰਹਮ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ
ਵਾਂਗ ਕਬੂਤਰ ਨਾ ਹੁਣ ਆਪਾਂ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟੀ ਜਾਈਏ
ਮਰਨਾ ਹੀ ਹੈ ਜੇਕਰ ਆਪਾਂ ਮਰਦਾਂ ਵਾਂਗੂ ਮਰੀਏ
ਬਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਬਾਹਾਂ ਪਾ ਕੇ ਤੁਰੀਏ ਆ ਜਾ ਸੰਧੂ
ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗੂ ਮਹਿਕ ਖਿਡਾਉਂਦੇ ਦੁਖ ਦਾ ਸਾਗਰ ਤਰੀਏ
ਸਾਹਿਤਕ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਮੈਗਜ਼ੀਨ "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" 'ਤੇ ਆਪਜੀ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਹੈ । ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਨਿਮਾਣਾ ਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਹੈ । "ਸ਼ਬਦ ਸਾਂਝ" ਦਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਪਾਰਿਕ ਜਾਂ ਧਾਰਮਿਕ ਸੰਸਥਾ ਨਾਲ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜਾਂ ਅਸਿੱਧਾ ਸੰਬੰਧ ਨਹੀਂ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਦੀ ਭਰਪੂਰ ਆਸ ਰਹੇਗੀ ।